Pembe Gül İdim Soldum,Akgüle İbret
Oldum...Karşı Karşı Dururken,Yüzüne Hasret Kaldım..Al Beni Kıyamam Seni..
Ve yıldızlarla süslenmiş gökyüzüne bakarken boynumu yalayan meltemin serinliğinde kollarımı açarak düşünüyorum.Daha neyi sorgulamam gerekiyor.Kozmoloji mi okumalıyım,astronomi mi,zooloji mi,biyoloji mi?Neyi sorguladım da neler kaldı sorgulamam gerekn?Yaşadığım evrenini binde kacını algılayabildim de kalanlarını düşünüyorum.Hayranlıkla temaşa etmekten başka ne yapıyorum?
Şu güzel müziğin ruhuma verdiği bu tadı bu gece yarısından başka bir daha ne zaman tadabileceğim.Ölmek için en güzel zaman dilimi şu an olmalı.Özgürlük ve hakimiyet hislerini bu kadar korunaklı başka ne zaman yaşayabilirim.Yaşlı bir ağacın sert kabugu gibi kırış kırış bir kalkanın içindeymişim hissi.
Evet,Gitarın tellerine dokunan insan eti.Peki bir kaç telde titreşen bu ses,dalga dalga tahtanın içinde yuvarlanıp bir takım dijital aletlerden geçerek bu kadar tatlı bir ahengi nasıl yakalayabiliyor.Kulagımı uyuşturan bu mekanize kuvvet,ıtır ıtır..Zamanın donmasını istediğim an.
Altımda koca bir şehir,beni izliyor.Kollarını açmış bu delikanlının göğsüne 10 mermi sıksan ölür mü şimdi?Hayır ölmez.Bombalarla parçalasan damarlarımı,uçaklarla atsan mermilerini,bu mayhoş tadı damağımdan alabilir misin.Bu yarı mavi,yari siyah gecenin ucunda beni yıldızlara ve evrene bağlayan,evren olmak gibi,hakimiyet alanımda kimsecikler zarar veremez bana.Verse de işe yaramaz.
Pehhhh... :)))
