Ağaçları otobüslerden seyretmek daha başkadır,
Dümdüz toprak anada,bir dekor gibi
Süratle geçer gözümüzün önünden ağaçlar,
Pencerede bir yalnızlık vardır,
Sizinle paylaşmak istemektedir,
Siz buğulanmış bir şeffaflıksınızdır o anda,
Burnunuz akar, çamur ile yağmur olmak istersiniz,
Soğuk size şimdilik bir cam kadar uzaktır.
Ama anılar hiç silinmez,hep bekler doğru anın gelmesini.
....
Durmadan ilerledi bu ayaklar,
Çamura bastı,kaldırıma bastı,en lüks halıya bastı
Tek bir kelebeğe basmadı,
Tek kana basmadı,
Tek bu hoş duyguya basmadı.
Yırtabilirsin bu cümleyi,,
Arkadan izledi hayatı,soğuk içimde bir direnç olmuş
Film ve sevgilim,
Kucağımda sümüklü bir çocuk olmalıydı bu manzara,
Şimdi titrek adımlar, anamdan kalma bir ah-ü efgan,
Ziynetlerle döşeli bir saray bu topraklı yol.
Sefaletimle baş başa kalmak,
Andımı yeniden okumak,
Anama sarılıp sarılıp ağlamak istiyorum.
Erkan Ören 09.2006/antalya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder