Somut gerçekler adamın kanını dondurmalıdır. Bir konuyu izah etmeniz, kendi görüşlerinizin de ötesinde soyuta ve sonsuza dayandırılabilseydi, dünyanın en ikna edici adamı olurdunuz herhalde.
"Mantık en üstün hukuktur " belki ama "Mantık en üstün gerçek değildir."
"Bir bahar günü :
Penceremden geleni geçeni izliyordum. Göbeğini açmış gezen bir kadın gördüm.Sarı saçları, çekimli bir poposu vardı. Güneş gözlükleri gözlerini kapamış, kimliğini saklamıştı.
...."
Kimi zaman çıplaklıkla örttüğümüz bir dünyada yaşadığımızı düşünmekten kendimi alamıyorum. Pornografik bir yaşam bu: teşhirci. İçinde bizzat bulunduğum ve onca günahıma rağmen bu konuda isyankar ve bulurcu bir düşünme tarzından vazgeçemiyorum.
Küçük karıncalara benzettirim kendimizi. Koşuşturmaktan yorulmadan aynı hayatı lezzetle yaşamanın yollarına bakarız. Ne kadar lezzetle yaşayadığımız kişiden kişiye değişir oysa ve tutumlar ve algılayış tamamen o kişinin kendi düşünce dünyasındaki öznel çıkarımlara bağlıdır. Kendi öznel çıkarımım ise hala belirsiz:
Çıplaklıkla örtünmek doğru bir benzetme midir?Doğruysa; çıplaklık neyi örter? Çıplaklık ile teşhircilik aynı şey midir?
Her çıplaklık teşhircilik sayılır mı?
Tüm çıplaklıklar teşhircilik sayılmasa da yine de teşhir amaçlı çıplaklıktan bahsettiğimizi belirtelim.
Örneğin Afrika da şalvarla da teşhircilik yapılamaz mı? Evet yapılabilir.Teşhircilik tamamen toplumun/sosyal grubun genel giyim, kuşam ve imaj dünyasıyla ilgili. Yarı çıplak bir toplumda kapalı olmak da bir çeşit teşhircilik sayılmalı.
Başa dönersek - bu uğraşı içinde - teşhircilik sanki "İletişim aracı" . Yani etkileme ve etkilenme uğraşı.Çümkü teşhircilik göstermek, sergilemek demek.
Sosyal ilişkilerin kişinin kendi istediği gibi yönlenmesi, başka insanları etkilemek, onlardan dille-gözle- tokalaşarak-gülerek-cevap vermeyerek v.s. iletişim kurmak için bazı özelliklerin gösterilmesi gerekir.
Öte yandan kişisel ihtiyaçları düşünelim: Beden,yani kan; yani dolaşan taze bir can. Yani iletişim aracı olan sergileme-teşhircilik ile kişinin özel bir ihtiyacı olan bedensel tatmini yanyana koyalım:
İletişim aracı olarak bedenlerin sergilenmesi.
Yani diğer iletişim araçlarına tercih edilmesi.
Çünkü daha az etkin olan ya da etkin kullanılan sadece konuşmak, gülmek, ağlamak, vücud diliyle olumlu ya da olumsuz mesaj vermek belki uğraştırıcıdır ya da bu araçları kullanma yetisi azdır.
Dolayısıyla çıplaklık ile örtünülen şey iletişim yeteneği, eksiklik ise iletişim yeteneği olmalı.
İşte sana bir iletişim örneği :
Sokak sıcak bir bahar gününün tüm coşkusunu efil efil hissettirir. Hormon kokar ortalık, gençkan atında elindeki okla avlayacak bir beden arar. Beton kaldırımda ilerleyen etten kemikten insan, köşeyi dönerken çapkın bir bakış atar.İletişim kurulur.
Devamlı sorulacak ama cevabı asla bulunamayan kanunlar olmalı.
ALINTI :
Solgun bir yüz ve çökük gözlerimiz var.
Damarlarımıza pompalanan kanın farkında değiliz.
Her gün sebepsizce tüketiyoruz oksijeni.
Hayata fazla geldiğimizin, bu odaya sığmadığımızın farkında değiliz.
Birikimli bir tükenişe gidiyoruz..Biz soluksuzlar, bet benizliler, görmezden gelenler..
Tek çözüm yaşamı anlamak.
